Poszukiwanie dróg zagubionych w rzeczywistości

Poszukiwanie dróg zagubionych w rzeczywistości to książka poświęcona pamięci Profesora Tadeusza Gałkowskiego, wybitnego polskiego prekursora psychologii rehabilitacyjnej, badań nad autyzmem i psychologicznymi aspektami zaburzeń słuchu.

Nowatorstwo, pasja badawcza i wielki zakres zainteresowań naukowych Profesora, jak dodatkowo liczne działania na rzecz osób z niepełnosprawnościami i ich rodzin, skupiały wokół Niego grono licznych przyjaciół, współpracowników, uczniów.

Wielu z nich wzięło udział w przygotowaniu tej publikacji, dzieląc się z Czytelnikami naukową wiedzą o współczesnych problemach osób z autyzmem, głuchych i niesłyszących, osób z trudnościami w rozwoju mowy oraz demonstrując inne zagadnienia z zakresu psychologii rehabilitacyjnej, pedagogiki specjalnej i logopedii.

Książka zawiera także bogaty rozdział biograficzny i liczne osobiste wspomnienia związane z Profesorem. Tytuł monografii nawiązuje do jednej z pierwszych w naszym kraju książek poświęconych autyzmowi: Dziecko zagubione w rzeczywistości (Brauner i Brauner, 1988), którą niemało lat temu z języka francuskiego przetłumaczył dla polskiego czytelnika właśnie Tadeusz Gałkowski.

Profesor nie godził się na niczyje zagubienie i samotność. Książka jest nieszablonowa, gdyż korzystnie utrwala pamięć po wybitnym Profesorze, promuje jego dokonania w obszarze badań naukowych i organizacji pomocy dla osób niepełnosprawnych, zapoznaje z ważnymi problemami, które ciągle – mimo wysiłków Profesora – czekają na rozwiązanie, wreszcie dostarcza niemało informacji, które mogą być pomocne w rozwoju polskiej szkoły rehabilitacji, poszukiwaniu wydajniejszych rozwiązań pomocowych dla osób z autyzmem i ich rodzin, a także osób niesłyszących i niedosłyszących.

z recenzji prof. Stanisława Kowalika Warto dokumentować dla potomnych postać Profesora, tak skromnego w sposobie bycia na co dzień, a równocześnie wybitnego naukowca, niezrównany wzór nauczyciela kadr naukowych wrażliwych na sytuację osób, które w życiu rutynowym są zmuszane do heroicznego wysiłku, żeby być takimi jak tzw.

pełnosprawni. Z recenzji prof. Romana Ossowskiego