Śmiertelni. wyzwania medycyny u schyłku życia (Czarne)

W czasach, które niewielu z nas już pamięta, umieranie stanowiło nieodłączną część życia. Otaczały je rytuały mające pomóc tym, którzy odchodzili, i tym, którzy zostawali. Jeszcze w połowie ubiegłego wieku większość ludzi dożywała swych dni we własnych domach. Dziś to ewenement, częściej zresztą efekt przypadku niż świadomy dobór - śmierć po prostu nastąpiła zbyt nieoczekiwanie, żeby zdążyć do szpitala. Kontrolę nad naszymi ostatnimi chwilami oddaliśmy w ręce specjalistów. Rzecz w tym, że na śmierć nie ma lekarstwa, a lekarze wcale nie są przygotowani, żeby mierzyć się ze śmiertelnością swych pacjentów i wspierać ich dodatkowo wtedy, gdy jasne jest, że już nie będzie lepiej.

Atul Gawande przekonuje nas, że warto nie tylko żyć, lecz także zestarzeć się i umrzeć na własnych warunkach - i pozwolić na to ponadto tym, których kochamy. Dodaje nam odwagi, by zadawać niełatwe pytania (jeszcze samym sobie) i nie uciekać od skomplikowanych odpowiedzi.

"Medycyna chce wyleczyć to, co nieuleczalne. Śmierć. W efekcie zamiast ujmować cierpienia, mnoży je i potęguje. Wspiera ją kultura, która uznała starość za anomalię. Nie umiemy o umieraniu rozmawiać ani choćby myśleć. Pacjenci nie uzyskują prawdy, a lekarze nie umieją im towarzyszyć. Stają bezradni wobec tego, iż każde życie się kiedyś kończy. Gawande pomaga nam to przemyśleć: nie obiecuje, iż będzie łatwo, lecz udowadnia, że w ostatniej drodze możemy być otoczeni troską. To jedna z tych książek o umieraniu, które pomagają żyć." Justyna Dąbrowska

"Najnowsza książka Gawandego prezentuje, jak nieprzystępna i ciężka staje się praktyka lekarska w Stanach Zjednoczonych. Być może z tego powodu objawią się kolejni lekarze-literaci, którzy będą chcieli uzdrowić nie tylko pacjentów, lecz cały system." "The Economic Times"

"Atul Gawande wychodzi zza swojej precyzyjnie zaciągniętej kurtyny reportażu i wyników badań naukowych, żeby opowiedzieć historię schyłku życia i śmierci własnego ojca. [] Książka "Śmiertelni", jednakże napisana po mistrzowsku, nie jest łatwą lekturą. Jest to jednak lektura obowiązkowa." "Chicago Tribune"

"Atul Gawande napisał oskarżycielską, ważną, a jednak budzącą nadzieję, ludzką i po cichu odważną książkę." "The Brooklyn Rail"

"W tej niezwykłej książce lekarz i pisarz w jednej osobie wyjaśnia aspekty medycyny, o których inni przedstawiciele jego profesji często wypowiadają się niechętnie. Celem przyświecającym Gawandemu przy pisaniu "Śmiertelnych" było przekonanie czytelników do próby "odmedycznienia" opieki nad osobami starszymi i chorymi u schyłku życia." "The Washington Post"

"Opierając się na rzetelnych badaniach i korzystając ze swojego pokaźnego daru opowieści, Gawande zaprasza nas, abyśmy zajęli miejsce przy łóżkach jego byłych pacjentów, przyjaciół i członków rodziny, których egzystencja w ostatnich dniach życia była przepełniona istotnie obszerniejszym bólem i cierpieniem - zarówno emocjonalnym, jak i fizycznym - to niżeli było niezbędne." SF Gates

"W tej książce Gawande penetruje wewnętrzny świat umierania konkretnie, jak wtedy, gdy wkłada swą światłowodową sondę chirurgiczną w jamę ciała i informuje: "Voila, mamy tu złośliwego guza!"." The Financial Express

""Śmiertelni. Wyzwania medycyny u schyłku życia" to mistrzowskie studium na temat starzenia się, śmierci, a także niewłaściwego podejścia lekarzy do obu tych rzeczy, a zarazem najlepsza i najszczególniej osobista książka tego autora." "The Boston Globe"